ارزیابی پروفایل میکروارگانیسم های دخیل در پنومونی بیمارستانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در بخش های مراقبت های ویژه

سابقه و هدف: پنومونی اکتسابی از بیمارستان یکی از عفونت های شایع در بخش مراقبت های ویژه (icu) است که میزان مرگ و میر آن بالاست. با توجه به متفاوت بودن نوع میکروارگانیسم های دخیل و مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در مراکز مختلف، این مطالعه با هدف تعیین پروفایل میکروارگانیسم ها و الگوی مقاومت آن ها به منظور شروع مؤثرتر درمان تجربی انجام شده است. مواد و روش ها:. در این مطالعه ک.هورت آینده نگر تمامی بیماران پذیرفته شده در سه بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ساری از بهمن 1390 تا مرداد 1391 به صورت آینده نگر جهت بروز پنومونی بررسی شدند نمونه برداری خلط با دو روش eta (endotracheal aspiration) و bal (bronchoalveolar lavage) انجام شد. تعیین الگوی مقاومت با روش انتشار دیسک مطابق با توصیه های clsi (clinical and laboratory standards institute) و broth dilution انجام شد. یافته ها: شیوع پنومونی بیمارستانی 4/11 درصد شامل 4/91 درصد وابسته به ونتیلاتور (vap) و 6/8 درصد غیر vap بود. شایع ترین میکروارگانیسم های جدا شده آسینتوباکتر (22 درصد) و استافیلوکوکوساورئوس (6/14 درصد) بود. سی درصد از گونه های آسینتوباکتر به تمامی سفتازیدیم مؤثرترین آنتی بیوتیک روی آسینتوباکتر بود (میزان مقاومت 2/22 درصد). تمامی سوش های آسینتوباکترنسبت به سیپروفلوکساسین و سفتریاکسون مقاوم بودند. در روش دیسک، 50 درصد و در روش broth dilution، 3/33 درصد سوش های استافیلوکوک به ونکومایسین مقاوم بودند. استنتاج: با توجه به شیوع بالای آسینتوباکتر و استاف طلایی و بر اساس نتایج کشت و تعیین حساسیت، بهترین آنتی بیوتیک های پیشنهادی جهت شروع درمان تجربی، سفتازیدیم، توبرامایسین و افلوکساسین می باشد. در این مرکز استفاده از سفتریاکسون و سیپروفلوکساسین، حداقل تا ارزیابی مجدد و اطمینان از کارایی آن ها توصیه نمی شود.